Jongerentocht Bourgondië augustus 2018
Na een bezinning in de abdijtuin vertrokken op 5 augustus 20 pelgrims, 15 jongeren en hun begeleiders, bij dag en dauw op pelgrimstocht naar Bourgondië.
De eerst halte was Cluny waar we onze intrek in de jeugdherberg namen. Tijdens een inlooptocht belichtten we de afspraken die voor de reis centraal stonden. De avondwijding rondde de dag af.
De volgende dag stond na de ochtendwijding een stevige tocht op het programma waarbij we twee prehistorische rotsformaties beklommen. Een ideaal decor om bij de tekst van de bekoringen van Jezus op de berg te reflecteren over heers-, eer-, en hebzucht. In Vergisson vonden we verkoeling bij de sympathieke wijnboer Roger Michiel. We werden vergast op een leuk avondspel door Eline en Stijn.
Ann en Frans zorgden ondertussen heel gedreven voor bijzonder smakelijke maaltijden. Dit samenzijn was voor Katelijne en Josse het moment om de plannen voor de volgende dag uit de doeken te doen.
Geloof, hoop en liefde waren de trefwoorden waarrond de deelnemers op de pittige tocht van Cluny naar Taizé werkten; ze kregen immers opdrachten die ook ‘s avonds in de misviering aan bod kwamen.
De volgende morgen reden we naar de abdij van Cîteaux; we kwamen er onder de indruk van zowel de soberheid als authenticiteit van de liturgie. Na een stevige picknick stapten we van Chambolle Musigny over de Combe d’Orvaux naar Clos de Vougeot. Karel wijdde ons daar in de geheimen van de wijnbouw en die van de Confrérie des Chevaliers du Tastevin du Clos Vougeot in. Er restten ons nog enkele kilometers tot Nuits Saint Georges waar we, via Willy Daelemans, overnachtten bij wijnboeren Pascal en Amandine Marchand. Ook hier genoten we van de kookkunsten van Ann en Frans. De avondwijding en het spel van Edwin en Lea waren prima afsluiters van de dag.
Een hele dag regen!!!! De solotochtvan 25 km.!!!! Twee uitdagingen die iedere pelgrim, mede dankzij de precieze bewegwijzering van Josse en Katelijne, probleemloos de baas kon. Bij het vertrek had ieder een steen gekregen waarop hij zijn zorgen en lasten kwijt kon. Halverwege wachtte Karel hen op voor een individueel gesprek. Hij gaf hen dan een tweede steen waarop ze konden schrijven wat hen in het leven er altijd bovenop hielp. Bij een bevriende wijnboer werd deze zowel fysiek als mentaal zware dag afgerond met een welverdiende barbecue en een verkwikkende duik in het zwembad. Zalig gewoon!
De nacht was kort, bij het ochtendgloren vertrokken we naar Blannay waar we de tocht naar Vézelay aanvatten. Wat een magisch moment toen we de basiliek boven de bossen en wijngaarden zagen! Nog voor we de berg in Vézelay opgingen, werden in een 12de eeuws kerkje de Taizékruisjes gezegend die we later zouden ontvangen. In stilte en in V-formatie stapte de groep naar de basiliek. Toeristen waren duidelijk onder de indruk, menige foto’s werden van de groep genomen. Toen we de basiliek bereikten gilden we het uit van opluchting. Dit was inderdaad een prachtig hoogtepunt! Frans ontpopte zich in de kerk tot een perfecte gids en historicus. Wij volgden er de vespers en de misviering met de gemengde kloostergemeenschap van Vézelay. We werden betoverd door hemelse muziek. ’s Morgens konden we vanaf 5u. in de ondergronds kapel van het huis waar we overnachtten, deelnemen aan een gebedsmarathon. Een gepaste uitgangspositie om de spectaculaire zonsopgang in je op te nemen en daarna ‘gezuiverd’ aan de lauden in de basiliek deel te nemen. Ook vandaag voorzag het programma een stevige tocht van Domercy-sur-Cure naar Vézelay. Ieder peilde voor zich naar het antwoord op de vragen: ‘Wat doet zo’n week op tocht gaan met jou? Wat is pelgrim zijn?’ Tijdens de intense en sfeervolle misviering onder ons kreeg ieder zijn gewijd Taizékruisje. Een beklijvend moment….
Voor iedere reiziger komt er ooit een laatste dag aan zijn tocht. Ook voor ons. We vatten onze laatste dag aan met de lauden in de basiliek. Onderweg naar huis stopten we in Tonnerre waar Frans ons uitleg gaf over het ‘gat van de duivel’, een merkwaardige waterput. Rond 19u. waren we in Grimbergen; in de afsluitende viering deelde ieder honderduit zijn bijzondere ervaringen. De heerlijke frietjes die Karin en Ton ons brachten en het nodige vocht van eigen huis waar Pater Stefaan voor zorgde, smaakten opperbest.
Tijdens deze pelgrimstocht ont-moetten we onszelf en elkaar op heel authentieke wijze, werden solide vriendschapsbanden gesmeed… We reflecteerden over hoop, liefde, graag zien, geloven, beproevingen in het leven, vreugde, angst en verdriet, geluk… Antwoorden werden gevonden, nieuwe vragen doken op, puzzelstukjes vielen in elkaar… Deze groep schreef samen een uniek verhaal, zo respectvol en rijk. Onuitwisbaar voor de toekomst! De pelgrim kan weer op pad!
Met dank aan alle deelnemers, begeleiders Stijn, Eline, Katelijne en Josse en de formidabele catering van Ann en Frans.
Vrede en alle goeds.
Met een stevige knipoog,
Pater Karel